Denge

Öğleden sonra gelen bir telefon ile yine gerginleşmeye başlamıştı. Öğleden önde kendisince yaptığı hesaplamalara göre mali dengeleri sağlayacağına kanaat getirmişti. Mart ayında şöyle olacak Nisanda böyle yoluna girecek diyerek, zihninde uyumlu hale getirdiği hesap planlarını, aniden gelen o telefon bozmuştu işte. Tüm hesapları yeniden yapması gerekiyordu. 

Banka hesabının son iki aylık dökümünü çıkardı, gün gün alıp harcadıklarını yeniden kurşun kalemle işaretledi, kenarlarına açıklamalar yazdı, baktı baktı, baktı ve hesap çetelesini masanın altına itiverdi.

...

Artık gelişen olaylara (ihtiyaçlara) karşı gitgide duyarlılığını yitirmeye başladığını, bu oyundan bıktığını hissetti. Ne olursa olsun, nasıl olursa olsun aşamasına gelmişti artık. Salmalı mı akışına acaba diye düşündü. 

Ama belki de kendisini avutuyordu. Herkesin istekleri oluyor, üzülmesinler diye kimseye olumsuz cevap veremiyor, olmaz, yok,  diyemiyordu. Bu sebeple  bütçesi bir türlü dengeye gelemediğinden hep sıkılıyordu.
Yeri gelince kendisine yapılan -haklı da olsa-eleştirilere de üzülüyordu.Yakınlarının bile bazı konularda fikren uzak olması anlaşılamamak, ya da kendisini anlatamamak, savunamıyordu kendisini içinde gelen bir ses ona yalnız kaldığını söylüyordu.
...

Gençlerin hayalleri istekleri ile o istekleri karşılayabilecek kişisel imkanları uyuşmuyordu. Fakat gençlerin hayallerine de engel olmak istemiyordu. Eskilerin deyimiyle kısaca iki arada bir deredeydi.

Derin bir nefes çekti içine , "Ama her nefes bir umut taşır. Umutsuzlar soluk alabiliyorlarsa, her nefes bir umut taşır, oksijenle birlikte önce ciğerlere, sonra kana karışarak ihtiyaç duyulan her hücreye" fikri gelişti dimağında. Biraz daha canlandı.
...

Bilgisayarını kapamak için klavyeyi bırakacak, her zaman olduğu gibi, poşetini alacak, yüzünde uzaktan anlaşılamayan bir garip tebessümle, yalpalaya yalpalaya odadan çıkıp gidecekti. 26.02.2019