Manisa Bitpazarı

Manisada her perşembe eski garajın altı ile Hatuniye Camisinin arasındaki bölgede sokak aralarında her türlü eski eşyanın sergilendiği bir pazar kurulur yıllardır.

Soğuk sıcak,yağmur çamur farketmez. Şehrin içinde eski eşya toplayıcıları hurdaya geri dönüşüme göndermeye kıyamadıkları eşyaları sergilerler.

Yağmurlu ve soğuk günlerde hem sergi açanlar hem de alış veriş yapmak isteyenler ya da merakla sergi aralarında dolaşan müdavimleri azalır. Sarısıcakların bastığı yaz günlerinde de sinek avlar satıcılar. Buldukları bir gölgeye taşırlar akşama dek sürecek muhabbetlerini.

Evinde bulunan eski eşyalarını bu bölgedeki eskici dükkanlarına getirip satanlar da vardır. Yeni eşya almaya gücü yetmeyenler genç, ihtiyar, işçi, öğrenci, köylü gelir dolaşırlar bütçelerine uygununu bulmak için.

Ve arada eski giyim eşyası satıcısı kadınlar özenle dizdikleri mallarını,çaputlarını, soranlara uygun fiyatlarla satmaya uğraşırlar.

Caminin kuzey tarafındaki parkın kuzey kıyısında bir ucu Taşçılar Mescidine,diğer ucu Cumhuriyet   Hamamının arkasına (Güney) kadar uzanan bir sokak vardır. Sokağın parka paralel doğu kısmına eski cep telefonu satıcıları toplanırlar. Bisikletçiler ise aynı sokağın batı kısmında sergilerler mallarını. Bu sokağın en doğusunda da biraz önce bahsettiğimiz eski giyimciler sıralanmıştır.
(Caminin kuzey kapısının karşısındaki parkın olduğu yer yıllar önce hâldi. Hal ve garaj taşınınca önce köy minibüsleri durağı oldu bir süre sonra da park oldu.) 

Merkez sokak burasıdır. Etrafındaki sokaklarda sergi açanların çokluğuna göre genişleyen bir alan vardır.
Kayıt kuyut fatura yoktur. Her şey o anda başlar. alınır - satılır ve  biter. Eğer dikkatli bir gözlemciyseniz yıllar yılları kovaladıkça oluşan sessiz bir değişimin de farkına varabilirsiniz. Babalar oğullara devretmiştir tezgahlarını. Ya da kapanmıştır kepenkleri, bir takipçisi bir taliplisi bulunmadığından bazı dükkanların.

Parkın batı kısmında bulunan dükkanlarda eski eşya satanların yanısıra, hala çalışan demirci ocakları, ara sıra ortalığı titreten örse vuran çekicin sesini ve kapı önlerine çengellere asılmış el dövmesi demir aksamları bulabilirsiniz.

Fakat burada hiçbir zaman Beyaz fil önündeki canlılığı,hareketi bulamazsınız.

(Garaj taşınmadan önceki yıllarda bu bölge Manisa'nın cazibe merkeziydi. Canlılık ta  para da buradaydı. Ancak garaj aşağıya taşındıktan sonra kan kaybederek yavaş yavaş ölen yaralı gibi gitgide sessizleşti.)

Ve şehrin değişimi bu bölgedeki hayatın işleyişini de etkiledi, aşama aşama yavaşlattı

Zamanın sarkacı da Manisa'nın diğer yerlerine göre ,daha yavaş sallanıyor sanki.

Manisa da Mayıs Yeşilliği

Manisa şehrinde Mayıs  ayı bu yıl önceki yıllara oranla daha yağmurlu geçiyor.Belki meteoroloji istatistikleri başka bilgiler veriyordur ama, bazı şeyleri unutan hafızam daha yağmurlu diyor.   Birkaç gün açık, birkaç gün kapalı, bir kaç günde yağmurlu. Dağlar Mayıs sonuna gelindiği halde hala yeşilliğini koruyor. Önceki yıllarda artan hava sıcaklığının etkisiyle çayırlar çimenler sararıveriyordu. Uzaklardan Spil dağının alt yamaçlarına baktığımızda sararmış çimenlerin hüzünlü görüntüsü ile karşılaşıyorduk. Bu yıl Hazirana yaklaştığımız halde bağların, kirazların, eriklerin, ıhlamurların çayırların, çiçeklerin yeşilliği her yanı kaplamaya devam ediyor.
Etsin.
Ekin tarlaları ise çoğunlukla sararmış.
Sararsın...Yeşeren yeşermeye,sararan sararmaya,dünya dönmeye devam etsin.