Tedbirsizliğimizin acı faturasını -nice masumlarla beraber- bir kez daha ödediğimiz altı Şubat tarihinden bu yana ülkede bir şeylerin değişmeye başlayacağına dair umutların test edileceği o önemli gün gitgide yaklaşıyor. Ülkede, sorunlara çözüm bulma iddiasıyla ortaya çıkanların genel performansına baktığımızda hiç de iç açıcı bir noktada bulunmadığımız söylenebilir.
Çok güçlü bir mekanizmanın ürettiği kesif pervasız propaganda, hayatın içinde her an yaşanmakta olan sorunların üzerini örtmekte ve zeytinyağının suyun üzerine çıkması misalinde olduğu gibi mağdur masum ve haklı olduğunu inandırma gayretindedir. Bu mekanizmanın sadece tek yönlü olarak çalıştığı bir kısım taraftarın şikayeti olarak ifade edilse de taraftarların ekseriyetinde gerçeği arama ve dertlere çare bulma çabasından çok yeni dönemin yeni muktedirleri olmak amacı hissedilmektedir. Gerçeği ve sorunları sadece kendi görüş açılarından değerlendirerek kendilerine inananları etraflarında toplamaktadırlar.
Bu durumda ise gelecek zamanların bu günlerden pek farklı olamayacağını tahmin etmek pek de zor olmayacaktır.
Ülke sorunlarına köklü, bilimsel çözümler bulmak yerine kitlenin güncel sorunlarına /çıkarlarına uygun cazibeli sözlerle ikna edilmesinin tüm taraflarca en kolay ve etkin yol alarak kullanılmakta olduğu aşikardır.
Güçlü ileri ve mutlu bir memleket özlemiyle uzak ufuklara bakmaktan başka yapacak bir şey bulamadı ve bir sonraki gün açmak üzere sayfasına son noktayı koydu.
