İşyerinde yarı uykulu öğleden sonrası faaliyetleri içerisinde iken birden büronun her yanını titreten güçlü bir müzik sesiyle irkildim. Ancak odadaki arkadaşlarda herhangi bir irkilme emaresi yoktu. Etkilenen sadece bendim. Yan masada oturan arkadaşım ise gülümseyerek . "Bu akşam İbrahim Tatlıses kurtuluş konseri verecek, orkestra akşama hazırlık yapıyor, müzik aletlerinin akortlarını yapıyorlar." dedi.
...
1986 senesinde İzmir Fuar Trafo Merkezinde elektrikçilik yaparken İzmir Fuarındaki Lunapark Gazinosunda sahneye çıkan İbrahim Tatlıses'i bir ay boyunca akşam nöbetlerinde dinlemiştim. Görev yerinde çalışırken, otururken, gezerken her an Tatlıses'in şarkıları kulaklarımda idi. Çünkü onun şarkı söylediği gazino ile benim nöbet tuttuğum işyerinin kuzeyindeki duvarı bitişikti.
O günün şartlarında müzik aletlerinin ve güçlü amfiler ile yüksek sesli hoparlörlerin gümbürtüsünü durduracak imkanım yoktu. Mecburdum dinlemeye. Hergün aynı şarkılarla başlayan (Gülüm Benim ) konserinde söylenecek şarkıların sırasını ezberlemiştim. Ve artık benim için Tatlıses'i canlı dinlemek sıradan hale gelmişti. İlk gün dinlediğimde dikkatimi çekmişti, ancak günler günleri kovaladıkça sesler, müzikler, konuşmalar sıradanlaşıyordu. (Sadece bir akşam konsere girizgah yaptığı gülüm benim şarkısının yerine yemen türküsünü söylemişti.) Bir yönüyle uzaktaki ekipten olmuştum. Elektrik giderse müzik de yoktu. Çünkü o günlerde jeneratörler yaygın değildi.
Yıllar yılları kovalayıp hayat masalımın nihai noktalarına doğru yaklaştığım bu günlerde yine bir Eylül akşam üzeri, yine çalıştığım işyerinin kuzeyinde, yine bir Tatlıses konseri ile karşılaşmak bir tesadüf olsa da acaba farketmem gereken bir mesaj mıydı? Sadece bir örtüşme miydi?
Çalıştığım tarihi binanın önünde kurtuluş gününün sevincini kutlamak isteyen şehrimin insanları toplanacak eğlenecek mutlu olacaklardı. Hazırlık yapılan alanı ve sahneyi inceleyen işyerinde bir arkadaşım bir hafta önce Bodrum yolunda kaza geçirdiği ve kaza sebebiyle ayağından rahatsızlığı olduğundan Tatlıses için sahnenin ortasına bir koltuk yerleştirildiğini söyledi.
Bu sabah saat onda şehrin ileri gelenleri Cumhuriyet Meydanındaki anıtın önünde bir araya gelerek 8 Eylül hakkında önemli konuşmalar yaptılar. Asker polis memurlar siyasi parti temsilcileri halktan bir kısım insanlar yaklaşık bir buçuk saat süren tören süreci boyunca bir aradaydılar. Cumhuriyet Meydanın kuzey kısmındaki anıtın önündeki kitle meydanın üçte birini ancak dolduruyordu.
Önceki yıllarda çocukluğunun ve gençliğinin törenlerin düşündüğümde şehirdeki coşkunun o yıllara göre azaldığını gözlemledim. Acaba yaşımın ilerlemesinin hormonlarına etkisi nedeniyle durgunlaşmasından mıydı bu gözlem? Diye düşünerek olumsuz bir kanaat geliştirmemeye çalıştım. Fakat işyeri arkadaşımın eşi tören sonrası büroya geldiğinde sohbet esnasında "coşku gitgide azalıyor" diyerek düşüncesini ifade edince sadece sustum.
Sekiz Eylül'ün nedenleri, niçinleri, yeniden benzer durumlara düşülmemesi için yapılması gerekenler nelerdir? soruları cevapsız kaldı. Belki de artık önemsiz sorulardır.
Düşman çizmesi altında türlü türlü eza ve cefa cekerek katledilen atalarımıza, kurtuluş için canını feda eden şehitlerimize ve Gazi Mustafa Kemal Atatürk'le beraber tüm gazilerimize Rahmet ve Minnetle...
