Dağ

        ( Manisa 03 Ocak 2017 Salı)
       Bugün gözüme Spil Dağının zirvesi ne kadar da heybetli görünüyor. Zirvenin etrafında kayalar üstüne duran kar kütleleri açık havada güneşin yer değiştirmesiyle aşağıdan bakan bizlere farklı ışıltılar gönderiyor. Farklı yansımalar beyazın değişik tonları ve ışıltıları etkiliyor bizleri. Dağın heybetinin daha çok farkına varmamıza sebep oluyor sanki...

       Yıl boyunca günde kaç kez baktığımı unuttuğum dağın, her zamanki gri kayalıklı görüntüsü, yılın bu mevsiminde değişiyor. Kanıksadığımız kayalıklı zirveye karın yağdığı ilk günlerde -kışın geldiğinin ispatı olarak mı bakıyoruz acaba ?  Kar,  gündüz beyazlığıyla sık görmeyene çekici gelse de,  hava karardıkça ayazın etkisi de artmaya başlıyor. Soğuk, özellikle dışarıda bulunan canlıları ve kendini koruyabilecek bir giysi ya da ortamdan yoksun olanları, yoksulları etkiliyor. Bizler sıcak odamızda bir yandan camdan dışarıya bakarak dağlardaki karın ihtişamını seyrederken, elimizin altındaki iletişim cihazlarından da yurdun muhtelif yerlerinde  soğuktan etkilenenleri izliyoruz. Yollarda mahsur kalan araç sahiplerinin çilesini, eşkiya peşindeki güvenlik güçlerimizi, okula gitmeye çalışan öğrencileri, öğrencilerine biraz daha fazla bilgi verme derdindeki okula at sırtında giden yirmili yaşlardaki fedakar öğretmenlerimizi, kardan dolayı yaylalardan inemeyen çobanları, hasta nakline gidemeyen, gitme çabasındaki cankurtaranları  seyrediyoruz. Bir de soğuktan karların ortasında hareketsiz kalıveren tilkileri, kurtları, kuşları önümüzdeki ekranda görüp üzülüyoruz. Bu soğuklarda aç açık dolaşmaktansa belki de donmak kurtuluş bir kısım canlılar için.

     Fazla canımız sıkılmasın üzülmeyelim diyerek şöyle bir üzüntülü iç geçirerek, sayfayı değiştiriyor ve iç gıcıklayıcı sayfalara dalıp üzüntümüzü hafifletiyoruz. Her şeyin bir seviyesi var canım. O kadar üzüntü fazla, yeter iki saniye baktığımız değil mi? 

        Kuru olan tuzumuzu niçin gözyaşlarımızla ıslatalım ki ?