Cuma namazından geldikten sonra her sabah çıktığı öğleyin de indiği merdivenleri tırmanırken bir ara dış kenar korkuluklarına dayanıp, meydanın kuzey ucundaki kurtuluş anıtına doğru baktığında, alanın Vestel ve anlamını bilemediği mns kısaltmalı flamalarla donatıldığını gördü. Batı kenarına yarım düzine gölgelik kurulmuştu. Bir kısım insanların girip çıktığı bu gölgeliklerde ne olduğunu merak edince, az önce temkinli çıktığı merdivenlerden -merakın da etkisiyle- çabucak indi. Yürürken gölgesinde sallanan kravatını farkedince yavaş ol, öyle paldır küldür gidemezsin, kıyafetinin ağırlığı nisbetinde ağır olmalısın dedi kendine. Ve yavaşladı. Artık az önce merdivenden inerken üzerinde olan telaş ve heyecanın yerini temkinli bir sükunet almıştı.
Gölgeliklere doğru ağır adımlarla ilerlemeye başladı. İlk gölgeliğin altında küçük oğlu ile aynı yaşlarda iki gencin kendisine doğru dikkatle baktıklarını görünce ; Nedir bu "mns" sorusuna, "Manisa yarı maratonudur. Cumartesi küçükler pazar günü büyükler için organize edilecek. Maratona katılacakların işlemleri için ve katılacaklara verilecek malzeme için bu çadırlar kuruldu." cevabı üzerine teşekkür ederek, diğer gölgeliklerdeki eşyalara da baka baka meydandan ayrıldı. Ayrıldı ama içinde bir ses katıl, diğer bir ses bilinmeyen ve bütün gözlerin üzerinde olabileceği bir yerde sıkılmayacak mısın diyordu.
Hala o tereddüt içinde bekleyip duruyor.
(Emekliliğini doldurup da aynı işyerinde çalışmaya devam eden bir memurun günlük faaliyetlerinin bir kesitini okudunuz.13.05.2022 )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder