Rota

İşlerin kendi istediği istikamete doğru yönlenmesi için önceki yıllarda gayret ederdi. Hayat denizinde kendi sandalının küreklerini hedefe doğru habire çekerdi. Ve istenilen hedefe de ulaştırırdı. Ancak son zamanlarda  kürekleri tutuyor ve çekiyor görünse de sandalı ilerletemediğini, eski kuvvette çekemediğini de farkediyordu. Artık ailesinin de bulunduğu bu sandalı, sadece yakıtını kendisinin temin ettiğini, dümeni öylesine eğreti tuttuğunu, sandalı akıntıyla ya da ailenin diğer üyelerinin ellerindeki kendi kürekleriyle yönlendirdiklerini gözlüyordu. Kısaca yükseğe çıkan yolcu uçağının rotasını ayarladıktan sonra otomatik pilota bağlanması gibi herşeyi kendi haline bırakmıştı sanki. Aile fertleri ortak hedeflere doğru ortak rotayı belirleyerek ilerliyorlardı. Bu durumdan gitgide memnun olmaya başladığını hissetti. Çünkü düşünmüyor endişelenmiyordu. Sandaldakilerin kendi akıl ve idrakleri vardı. Ve artık inisiyatifi onlara bırakmanın sırası gelmişti. Diye düşünüyordu.

O her zamanki gibi her sabah kalkıyor giyiniyor, içine okumak istediği kitabı da özenle yerleştirdiği öğle yemeği çantasını eline alıyor ve adım adım işyerine doğru gidiyor. Ve akşam üzeri de yine aynı yollardan, elinde boş yemek çantası olduğu halde, başı önünde düşüne düşüne eve geliyordu.
Evde sürekli oturduğu koltuğa oturmadan evvel üzerini değiştiriyor. Koltuğa oturunca önce biraz kitaplara bakıyor. İçerden gelen bir ses üzerine mutfağa gidiyor. Geri döndüğünde kapının tam karşısındaki duvarda kendisine bakıp duran saati görünce, kitaba olan ilgisini kaybederek haber saati yaklaştığı için televizyona yöneliyordu.
Ama her ihtimale karşı, merak edip okumak isteği depreşirse diye, koltuğun duvar tarafındaki çıkıntısının üzerinde okumak istediği kitap -emre amade bir er misali- yüzünü dönüp eli uzatmasını bekliyordu.