Gecenin bir vaktinde terler içinde uyurken, hafif bir serinlik hissedilir...Terli vücudun nice saattir özlediği hoş bir andır bu, fazla eylenmeden gelip geçse de artık önceki sıcak kalmaz, yeni bir seviye başlar. Esinti sabaha doğru biraz daha artar.
Sabah ilk aydınlığını dağıtırken yeryüzüne, serinliğin de sonudur artık. Çünkü birazdan güneş ilk hüzmelerini gönderecektir üzerimize, önce ılık, ardından aşama aşama gelen bir sıcak sarmalayacaktır yeryüzünü.
İlk ışıklarla beraber tabiat da uyanmaya başlar; dallar yapraklar hışırdar, kuşlar yuvalarından pır pır uçarlar her bir yana.
Sükuneti, uzak bahçelerde dalların arasına gizledikleri bedenlerinden çatlarcasıyla çıkan cırıltılarıyla yerlerini belli eden cırcır böcekleri bozar önce. Ardından her zamanki sabah serenatlarına devam eden guguk kuşlarına, serçeler ile kırlangıçların cıvıltıları karışır. Yakınımızdan geçerken duyduğumuz bu kuşların kanat pırpırları, sabahın sükunetini daha da bozar.
Açılıp kapanan kapıların sesleri duyulur işe gidenlerin evlerinde.
Açılıp kapanan kapıların sesleri duyulur işe gidenlerin evlerinde.
İşte böyle bir günün başlangıcında elinde öğle yemeğini istiflediği küçük poşetiyle Besmeleyle kapıdan çıktı. Hangi ayakkabıyı giyse uygun olur diye kararsızlık içinde on saniye düşündü. On beş yıllık siyah ayakkabılarında karar kıldı. Asansöre bindi 4-3-2-1-0 ve asansör kapısını açarak sol tarafa yürüyüp bisikletinin kilidini çözdü. Bisikleti geri geri iterek bir eliyle de apartmanın dış kapısını tutarak sokağa çıktı. Saatine baktı 08.10. Yine geciktik diye düşünerek bisikletine bindi.
O anda gürültülü olarak kapanıverdi/çarpıverdi apartmanın dış kapısı. Okula giden küçük çocukların birkaçı irkildi. Bir elleriyle yavrularının ellerini tutan, diğer ellerinde yavrularının ağır sırt çantalarını taşıyan anneleri; "birşey yok yavrum korkma kapı çarptı" diyerek yürümeye devam ettiler. Bulunduğu sokağın biraz yukarısındaki kavşaktan doğuya dönerek şehrin aşağılarına doğru pedal çevirmeye başladı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder