Cemile Hala

22.Aralık 2012 yi 23 Aralık a Cumartesiyi Pazara bağlayan gecenin 02.30 sıralarında Muzaffer Amcam aradı.Üzüntülüydü sesi.Cemile Halan öldü dedi.Cenazesi Kütahyadan yarın köye gelecek dedi.

Üzüldüm.Onunla ilgili bir anım aklıma geldi.
2009 Ocak ayının ortalarıydı.Abidin Amca rahmetli olmuş onun ailesini (Manisa dan) köye götürebilirmisin dediler.Zaten özelleştirme nedeniyle sahip değiştiren işyerimden istihdam fazlası personel havuzuna düşmüş yeni işyerimin belirlenmesini bekliyordum. Zamanım vardı.Tamam dedim.

Eşi kızları ve damadı berber kardeşim araca bindik.Önce morga uğradık.Rastlantıya bakın ki eski kapı komşumuz Tezcan Abi morgtaydı.Cenaze aracını kullanacaktı.Kütahyaya, Gediz e doğru birlikte yola çıktık.Öğleden sonra ulaştık Kasabamıza yolcuları indirdim.Tezcan Abi cenazeyi köyün morguna yerleştirdikten sonra ben gideceğim dedi.Beklemedi.Hızla Manisaya doğru yola çıktı.

Ben köyde gezmeye başladım.Amcamların evine,Babamın evine uğradım.Dört dairenin olduğu blok bomboştu.Issızdı.Şöyle bir çevresini dolaştım.Sessizliğin kasveti sarmıştı her yanı.
Ürperdim.Demek ki dedim evi ev yapan içindeki yaşayanlar,güler yüzleri muhabbetleri. Yoksa korku filmlerindeki ıssız hayalet ev gibi oluyor.

Ardından köy meydanına doğru yürüdüm.

Hakkı Amcamın evinin kapısını çaldım.Cemile Hala çıktı.Soğuk ve resmi bakıyordu. Sanki beni tanıyamamıştı. "Benim dedim.Manisa dan Enver'in büyük oğlu."O zaman sarıldı bana hoşgeldim oğlum gel dedi.

Ben Abidin Amcanın cenazesiyle geldim.Eşini ve çocuklarını getirdim dedim.İlk anda tanıyamadığı için çok üzüldüğünü hissettim.Oğlum Manisa ya götürürsün diyerek ekmek verdi. Elini öptüm ayrıldım.
Köyün içinde gezerken  İsmail Amcamın kızlarını da gördüm.Sevindim.Onlar da sevindiler.Davet ettiler.Ama hemen döneceğimi söyleyerek ayrıldım onlardan ve köyden. Gediz de Muzaffer Amcamın yanına uğradım....

Geçen yaz köye uğradığımızda Cemile Hala yı da ziyaret ettik.Sevindi.Ancak hala beni tanıyamadığı günü unutmamış,anlatıp üzülüyordu.
Allah Rahmet Eylesin.